Szumami usznymi określa się wyraźne słyszalny dźwięk, który nie ma nic wspólnego z odbieranymi bodźcami akustycznymi z otoczenia. Oznacza to, że są słyszane wyłącznie przez osobę chorą. Wrażenia dźwiękowe mogą być odczuwane w jednym lub obu uszach bądź we wnętrzu głowy. Szumy uszne mogą też przyjmować różnorodne formy np. pisku, dzwonienia, brzęczenia czy dudnienia. Warto zaznaczyć, że pojawienie się szumów usznych nie jest chorobą samą w sobie – to objaw wskazujący na występowanie różnorodnych problemów.
Istnieje wiele potencjalnych przyczyn występowania szumów usznych. Przede wszystkim szumy mogą być wynikiem nadmiernego hałasu, co w konsekwencji może spowodować uszkodzenie narządu słuchu. Ponadto szumy uszne są częstym problemem wśród osób z nadciśnieniem. Ryzyko szumów jest także znacznie większe u seniorów.
Niemniej jednak problem szumów usznych może mieć także związek z głową i szyją. Niejednokrotnie pojawienie się różnorodnych bodźców słuchowych może wynikać ze zmian zwyrodnieniowych lub zespołów bólowych w obrębie odcinka szyjnego kręgosłupa. Szumy mogą być również wynikiem różnorodnych niedogodności dotyczących stawów skroniowo-żuchwowych, a także bruksizmu. Oprócz tego szumy uszne mogą pojawić się wskutek m.in. infekcji dróg oddechowych, przesadnego stresu i związanego z nim nadmiernego napięcia mięśniowego, zmian zapalnych w obrębie narządu słuchu czy nieprawidłowości dotyczących błędnika.
Głównym objawem są dźwięki o różnorodnej częstotliwości i charakterze – począwszy od cichego syczenia i szmerów, przez słyszalne dzwonienie i szumy, a skończywszy na wyjątkowo uciążliwym pisku bądź brzęczeniu. W długofalowej perspektywie odbieranie takich bodźców dźwiękowych powoduje pogorszenie jakości życia. Efektem tego mogą być takie niedogodności jak np. pogorszenie skupienia, bóle głowy, trudności ze snem, obniżenie nastroju, rozdrażnienie czy utrzymujące się uczucie zmęczenia.
Bibliografia: