Osteopatia jest metodą, w której badanie manualne wykorzystywane jest do stawiania diagnozy i leczenia chorych. Opiera się przede wszystkim na holistycznym przekonaniu, że organizm człowieka jest całością, a nie sumą niezależnych od siebie narządów. Osteopatia uznaje i akceptuje zależność pomiędzy ciałem a umysłem zarówno w stanie określanym jako zdrowie, jak i w stanie chorobowym.
Osteopatia zakłada, że choroba dotycząca jednego organu wpływa na cały organizm. Zatem „kawałkowanie” pacjenta i wąskie specjalizacje w leczeniu to droga kończąca się często ślepym zaułkiem. Zamiast koncentrować się na wyizolowanych objawach, bierze się pod uwagę całą kondycję człowieka. Traktuje ona ciało ludzkie jako całość zarówno w aspekcie strukturalnym, jak i funkcjonalnym, skupiając się nie tylko na ciele człowieka, ale również jego psychice.
Równie istotne w osteopatii jest założenie, że najlepszego lekarza każdy nosi w sobie, że organizm ludzki posiada zdolności do autoregulacji i przywracania homeostazy. Zamiast ingerować z zewnątrz w postaci farmakoterapii czy zabiegów chirurgicznych, wystarczy pobudzić i wspomóc indukcje tychże mechanizmów.