Problemy z kręgosłupem przeważnie kojarzą się z bólem, który wynika z przesadnego dźwigania, długotrwałego siedzenia przy biurku czy niewłaściwie dostosowanego materaca do snu. Oczywiście trudno się z tym nie zgodzić. Niemniej jednak kręgosłup jest narażony na szereg innych schorzeń poza zespołami bólowymi. Dyskopatie, zmiany zwyrodnieniowe, trwałe uszkodzenia kręgów, skoliozy, stenoza kanału kręgowego, choroby nowotworowe, infekcje gruźlicze, kręgozmyk – wszystko to może do wyjątkowo uciążliwych niedogodności, które utrudniają codzienne funkcjonowanie. Co wiele, szereg z nich może prowadzić do ucisku rdzenia nerwowego i korzeni nerwowych. Poza dolegliwościami bólowymi mogą więc pojawić się np. deficyty ruchowe, zaburzenia czucia, problemy oddechowe. Gdy leczenie farmakologiczne i fizjoterapia okazują się bezradne, to wówczas konieczne jest wykonanie odpowiedniego zabiegu chirurgicznego.
Operacja jest dobierana w zależności od stopnia zaawansowania występującego problemu oraz aktualnego stanu zdrowia pacjenta.
Rehabilitacja ruchowa w kontekście interwencji chirurgicznych zawsze odnosi się do okresu przed i po wykonanej operacji. Tak jak zostało to wcześniej wspomniane, fizjoterapia często może okazać się nieskuteczna wobec występującego schorzenia. Niemniej jednak wdrożenie rehabilitacji w okresie przedzabiegowym pełni funkcję przygotowawczą organizmu. Rolą fizjoterapii jest m.in. polepszenie sprawności, wzrost siły i wytrzymałości mięśni, nauka funkcjonowania w otoczeniu dostosowanym do potrzeb pacjenta po chirurgii kręgosłupa oraz obsługi sprzętu medycznego (jeżeli będzie on potrzebny). Tym sposobem organizm pacjenta może sobie lepiej poradzić z obciążeniami, które wynikają z interwencji chirurgicznej, jest mniej narażony na powikłania pooperacyjne, oraz szybciej się zregeneruje.
Szczególnie ważnym elementem rekonwalescencji jest właśnie fizjoterapia, którą wprowadza się już w pierwszej dobie po zabiegu. Jej zadaniem jest wsparcie organizmu w szybkim powrocie do zdrowia i odzyskaniu pełnej sprawności ruchowej. Oczywiście nie można zapominać, że fizjoterapia pooperacyjna jest ukierunkowana na przeciwdziałanie wielu problemom wynikającym z wykonanego zabiegu np. obrzęk, dolegliwości bólowe, trudności ze zmianą pozycji ciała. W kontekście fizjoterapii po operacji chirurgicznej należy też wspomnieć o mobilizacji i uelastycznieniu blizny pozabiegowej, gdyż nawet po kilku latach może dawać o sobie znać.
Brak lub niedbale przeprowadzona fizjoterapia pooperacyjna często powoduje rozwój przykurczy, zrostów tkankowych, zmniejszenia zakresu ruchomości, osłabienia mięśni i zaburzenia procesu regeneracji tkanek.
Bibliografia: