Zabieg chirurgicznej rekonstrukcji więzadła bądź ścięgna następuje w przypadku poważnego uszkodzenia tych struktur w wyniku np. skręcenia lub zwichnięcia stawu. Przez poważne należy rozumieć uraz, który prowadzi co najmniej do naderwania. Naderwanie polega na uszkodzeniu powodującym przerwanie ponad 5% całkowitej ilości włókien współtworzących więzadło lub ścięgno. Niemniej jednak rekonstrukcja może nastąpić także w przypadku całkowitego zerwania.
Oprócz tego rekonstrukcja więzadeł bądź ścięgien jest rekomendowana w momencie, gdy nie ma możliwości przeprowadzenia innych procedur operacyjnych np. reinsercji więzadła czy szycia uszkodzonego ścięgna.
Zabieg rekonstrukcyjny wykonywana jest na drodze operacji artroskopowej – małoinwazyjnej techniki chirurgicznej zwanej też wziernikowaniem. Poprzez niewielkie nacięcie do wnętrza stawu zostają wprowadzone odpowiednie narzędzia, które umożliwiają wykonanie naprawy więzadła bądź ścięgna bez konieczności otwierania jamy. Rekonstrukcje przeważnie są przeprowadzane z użyciem przeszczepu, co oznacza konieczność zastąpienia zniszczonych struktur nową tkanką. Materiał tkankowy jest pobierany od dawcy (allograft) lub bezpośrednio od pacjenta poddanemu zabiegowi (autograft).
Podobnie jak w przypadku innych zabiegów operacyjnych, tak samo i rekonstrukcje wymagają wdrożenia fizjoterapii. Rehabilitacja jest konieczna:
Efekty profesjonalnej rehabilitacji pooperacyjnej to m.in. wzmocnienie siły mięśniowej, polepszenie zakresu ruchomości, usprawnienie przepływu krwi i limfy, przywrócenie optymalnej elastyczności struktur narządu ruchu.
Bibliografia: