Neuromobilizacje wg Butlera

Pojęcie terapii manualnej nie odnosi się wyłącznie do tkanek miękkich i struktur narządu ruchu. Idealnym przykładem jest metoda określana mianem neuromobilizacji, której twórcą jest David Butler. Fizjoterapeuci z Pracowni Zdrowia w Krakowie oferują możliwość skorzystania z działania neuromobilizacji. Na czym polega ta metoda? Kiedy warto ją wykorzystać? Jakie efekty można osiągnąć dzięki neuromobilizacjom?

Neuromobilizacje – co to jest?

W celu zrozumienia techniki neuromobilizacyjnej należy poznać teorię Davida Butlera. Twórca metody założył, że przeciążenie układu nerwowego następuje wskutek oddziaływania dwóch grup czynników:

Wewnętrznych np. obrzękiem, zmianą zapalną, krwiakiem.
Zewnętrznych np. ucisk spowodowany wadami postawy ciała.

Niemniej jednak głównym punktem teorii Butlera jest to, że układ nerwowy jest obciążany w praktycznie każdym ruchu. Wykonywanie czynności dnia codziennego, nawet tych najprostszych, powoduje stopniową utratę plastyczności struktur układu nerwowego – mówiąc prościej: nerwy i otaczające je elementy są uciskane wskutek ograniczonej przesuwalności względem siebie. Wskutek sumowania się tych wszystkich ruchów i oddziaływania poszczególnych czynników, organizm zaczyna gorzej funkcjonować, a efektem są dolegliwości bólowe, wzmożona tkliwość tkanek oraz objawy neurowegetatywne np. biegunki czy problemy z trawieniem. Tego typu problemy określa się mianem zaburzeń neuromechanicznych.

Neuromobilizacje wg Butlera są najskuteczniejszym sposobem na uwolnienie struktur nerwowych z nadmiernego ucisku i przywrócenie im prawidłowej przesuwalności. Efekt ten może zostać uzyskany wskutek manualnego oddziaływania na odpowiednie tkanki miękkie – fizjoterapeuci z krakowskiej Pracowni Zdrowia zapraszają na konsultacje i skorzystanie z profesjonalnych zabiegów neuromobilizacyjnych.

Wykonanie neuromobilizacji wg Butlera – jak to wygląda w praktyce?

Przed przystąpieniem do bezpośredniej pracy z pacjentem niezbędne jest przeprowadzanie gruntownego badania neurologicznego. W tym celu terapeuta dokonuje:

Analizy przewodnictwa nerwowego – sprawdzenie reakcję ciała na oddziaływanie konkretnych bodźców np. bólu, czucia powierzchownego i głębokiego (propriocepcja), wibracji czy zmiennej temperatury.
Sprawdzenia reakcji mięśni wskaźnikowych – terapeuta poprzez odpowiednie techniki może zbadać, czy dany nerw przewodzi impuls nerwowy do konkretnego mięśnia w celu wyzwolenia określonego ruchu.
Testów napięcia nerwów w kończynach i tułowiu, co ma na celu potwierdzenie obecność symptomów zgłaszanych przez pacjenta.

Dopiero na podstawie uzyskanych informacji z badania można przystąpić do wykonania neuromobilizacji, które mają na celu poprawę możliwości neuromechanicznych ciała. Sam sposób pracy z pacjentem jest zindywidualizowany do konkretnego przypadku. Mobilizacjom poddaje się zarówno nerwy obwodowe i tkankę łączną otaczającą nerwy, jak i opony i nerwy rdzeniowe czy rdzeń kręgowy.

Neuromobilizacje wg Butlera mogą być realizowane w następujący sposób:

Wykonywanie testów napięciowych, które były wykonywane podczas badania diagnostycznego – bezpośrednie oddziaływanie na układ nerwowy.
Techniki manualne i mobilizacyjne tkanek miękkich otaczających struktury nerwowe i mające z nimi bezpośrednie połączenie np. mięśnie, torebki stawowe, powięzi czy skóra.
Reedukację posturalną pacjenta np. naukę przyjmowania prawidłowej postawy, prawidłowych wzorców ruchowych, poprawa chodu, wyjaśnienie roli ergonomii miejsca pracy i bezpiecznego wykonywania codziennych czynności.

W większości przypadków fizjoterapeuci decydują się na połączenie wszystkich powyższych sposobów, aby zagwarantować pacjentom szybsze efekty terapeutyczne. Neuromobilizacje są początkowo krótkotrwałymi i szybkimi zabiegami, które wykonuje się w tempie od 2 do 4 sekund z krótką przerwą przed kolejną serią. Z biegiem czasu i wraz z polepszeniem stanu pacjenta następuje wydłużenie tego czasu czy zwiększenie liczby serii.

Neuromobilizacje – efekty

Zniwelowanie ucisku struktur nerwowych i odzyskanie prawidłowej płynności/ neuromechaniki.
Zmniejszenie lub całkowite wyeliminowanie dolegliwości bólowych.
Poprawa ukrwienia i przeciwdziałanie obrzękom tkanki nerwowej.
Przywrócenie prawidłowego przewodnictwa nerwowego.
Redukcja nadmiernego napięcia i związanych z tym dolegliwości np. złagodzenie stresu, zmniejszenie ciśnienia, wyregulowanie pracy jelit i żołądka.

Wskazania i przeciwwskazania do neuromobilizacji

Nie będzie zaskoczeniem, że głównym wskazaniem do wykonywania technik neurmobilizacyjnych są wszelkiego rodzaju problemy z narządem ruchu o podłożu neurologicznym. Dlatego też neuromobilizacje Butlera sprawdzą się w przypadkach rwy udowej i kulszowej, zespołu bolesnego/ zamrożonego barku, zespołu cieśni nadgarstka, zespołów korzeniowych oraz szeregu innych problemów, które przebiegają w asyście zaburzeń czucia lub osłabienia siły mięśniowej.

Podobnie jak w innych metodach rehabilitacji, tak samo i w przypadku neuromobilizacji istnieją przeciwwskazania do wykonania zabiegu. Wśród najistotniejszych należy wymienić: gorączkę, choroby nowotworowe układu nerwowego i kręgosłupa, ostre uszkodzenia obwodowego lub ośrodkowego układu nerwowego, niestabilność kręgosłupa, zespół ogona końskiego oraz objawy mogące wskazywać na tego typu uszkodzenia, infekcje i ostre stany zapalne, a także ból spoczynkowy oraz wrodzone anomalie kręgosłupa (np. dysplazja).

Pracownia Zdrowia w Krakowie – neuromobilizacje wg Butlera

Osoby mające problemy natury neurologicznej, które pomimo dotychczasowego leczenia nie uzyskały nawet minimalnej poprawy własnego stanu zdrowia, zapraszamy do Pracowni Zdrowia w Krakowie. W naszym zespole znajdują się profesjonalni i doświadczeni fizjoterapeuci, którzy z chęcią pomogą w pokonaniu występujących dolegliwości. Oprócz neuromobilizacji wg koncepcji Davida Butlera oferujemy szereg innych metod rehabilitacyjnych, które pozwolą powrócić do zdrowia i odzyskać sprawność ruchową. Zapraszamy do kontaktu i na konsultacje – dokonamy fachowej oceny Twojego stanu i zaproponujemy odpowiednie leczenie.

Bibliografia:

Ellis R.F., Hing W.A. „Neural mobilization: a systematic review of randomized controlled trials with an analysis of therapeutic efficacy.” Journal of Manual & Manipulative Therapy 16.1 (2008): 8-22.
Dwornik M., et al. „Zasady stosowania neuromobilizacji w schorzeniach narządu ruchu.” Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja 9.2 (2007): 111-121.
Sarkari E., Multani N.K. „Efficacy of neural mobilisation in sciatica.” Journal of Exercie Science and Physiotherapy 3.2 (2007): 136-141.
Kostopoulos D. „Treatment of carpal tunnel syndrome: a review of the non-surgical approaches with emphasis in neural mobilization.” Journal of Bodywork and Movement Therapies 8.1 (2004): 2-8.