Choć pojęcia skręcenia i zwichnięcia stawów są często stosowane wymiennie, to jednak w praktyce dotyczą dwóch różnych form urazów narządu ruchu. Podobieństwem jest fakt, że skręcenie i zwichnięcie skutkuje przekroczeniem fizjologicznego zakresu ruchomości w danym stawie. Tym sposobem powierzchnie stawowe zmieniają położenie względem siebie, co powoduje uszkodzenie m.in. torebki i chrząstek stawowych, więzadeł oraz przyczepów ścięgien.
Główna różnica polega na tym, że podczas zwichnięcia powierzchnie stawowe tracą styczność – częściowo lub całkowicie. Przy skręceniu zmiana położenia powierzchni stawowych jest chwilowa. Oznacza to, że zwichnięcie jest urazem, który może doprowadzić do mniej bądź bardziej poważnego zaburzenia ruchomości.
Najczęściej są to wyniki urazów sportowych np. podczas skoków, biegania, gry w piłkę nożną, siatkówki, jazdy na rowerze lub nartach czy sztuk walki. Niemniej jednak w przypadku zwichnięć problem może tkwić w zmianach zapalnych, chorobach chrząstek stawowych lub neurologicznego osłabienia napięcia mięśniowego czy hipermobilności.
Zarówno przy skręceniu, jak i po przebytym zwichnięciu dochodzi do:
Ponadto w trakcie skręcenia może nastąpić do przymusowego ustawienia kątowego stawu lub danej części ciała, co wynika z faktu, że dochodzi do samonastawienia.
Skręcenia są w przeważającej mierze problemami dotyczącymi kończyn dolnych. W związku z tym zwykle dotyczą stawu skokowego lub kolanowego. Natomiast zwichnięcia zwykle występują w obrębie stawów skroniowo-żuchwowych, barkowych, palców rąk i stóp, kolanowych oraz biodrowych.
Bibliografia: