Naciągnięty mięsień to kontuzji, która charakteryzuje się uszkodzeniem mniej niż 5% włókien. Naciągnięcie jest przeważnie rezultatem przesadnego rozciągnięcia włókien współtworzących mięsień. W zdecydowanej większości przypadków nadwyrężenie, bo tak inaczej można nazwać problem w postaci naciągnięcia, stanowi efekt nawracających mikrourazów. Zwykle naciągnięcie towarzyszy osobom ćwiczącym, jednakowo amatorom i profesjonalnym zawodnikom sportowym. Problem przesadnego nadwyrężenia włókien może nastąpić w różnorodnych dyscyplinach sportowych – począwszy od sztuk walki, przez gry zespołowe jak koszykówka, siatkówka czy piłka nożna, sporty rakietowe, czy gimnastykę, a skończywszy na dyscyplinach lekkoatletycznych jak bieganie czy skoki. W zdecydowanej większości przypadków przyczyna naciągnięcia nie tkwi w samym sporcie, ale nieodpowiednim przygotowaniu organizmu do zaplanowanej aktywności.
Czynniki sprzyjające naciągnięciu mięśni to:
Mięśnie, które najczęściej ulegają naciągnięcie to partie w obrębie ramion, barków, ud, pleców i szyi.
Podstawową różnicą pomiędzy naciągnięciem a naderwaniem mięśnia jest rozległość urazu. W przypadku naciągniętego mięśnia uszkodzeniu ulega do 5% wszystkich włókien mięśniowych. Z kolei w przypadku naderwania mowa o kontuzji, która skutkuje uszkodzeniem ponad 5% włókien współtworzących mięsień. Kolejna różnica dotyczy symptomów. Naciągnięcie powoduje zmniejszenie siły mięśniowej i ograniczenie zakresu ruchomości. Natomiast przy naderwaniu występuje krwiak wraz z niewielkim zagłębieniem w rejonie urazu. Co więcej, pacjent nie jest zdolny do wykonywania ruchu i kończyna zwykle wymaga unieruchomienia.
Zarówno naciągnięcie, jak i naderwanie mięśni prowadzi do rozwoju obrzęku ze stanem zapalnym, miejscowej tkliwości oraz silnych dolegliwości bólowych w miejscu kontuzji.
Bibliografia: